«Ε, στη Βέροια είμαστε, οκ»: Εθνογραφικές σημειώσεις για το φεμινιστικό ανήκειν στο ψηφιακό - αναλογικό συνεχές

Περίληψη

Το άρθρο πραγματεύεται την εμπειρία της δραστηριοποίησης σε μια φεμινιστική συλλογικότητα της ελληνικής περιφέρειας, τη Φεμινιστική Ομάδα Κιλοτίνα (ΦΟΚ) στην Βέροια. Εκκινώ από το ερώτημα του πως η ιική ένταση (virality) συμβάντων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και η συν-αισθηματική παραγωγή της, κινητοποιεί το να επανα-φανταστούμε το πολιτικό (Pellegrini και Puar 2009) στο ψηφιακό – αναλογικό συνεχές. Εστιάζω στους τρόπους με τους οποίους μέλη της ΦΟΚ πραγματώνουν την επιθυμία για ένα φεμινιστικό πολιτικό ανήκειν στην πόλη και στην σελίδα της ομάδας στο Facebook ως τόπους/τοπία μέσα σε αυτό το συνεχές. Επικεντρώνομαι στη διαδικασία σχηματισμού φεμινιστικής συλλογικότητας, καθώς είναι μια πρακτική που παρατηρείται σε πολλές πόλεις και νησιά της Ελλάδας τα τελευταία πέντε περίπου χρόνια και την εξετάζω μέσα από την έννοια της δικτυακής (ψηφιακής) ιικότητας (Sampson 2012). Το κείμενο αντλεί από τις συζητήσεις μου με μέλη της ΦΟΚ στο πλαίσιο της εν εξελίξει εθνογραφικής έρευνάς μου για τον ψηφιακό φεμινισμό κατά των γυναικοκτονιών στην Ελλάδα. Σκοπός του κειμένου είναι ο κριτικός αναστοχασμός αναφορικά με τους τρόπους που οι δρώσες βιώνουν και διαπραγματεύονται την επιθυμία για φεμινιστικό ανήκειν σε μια πόλη της περιφέρειας.