Ακτιβιστικές αντιστάσεις ενάντια στο φαινόμενο της μη συναινετικής πορνογραφίας: Μια κυβερνοφεμινιστική προσέγγιση

Περίληψη

Στο πλαίσιο της σεξουαλικής κακοποίησης μέσω εικόνας, η μη συναινετική κοινοχρησία προσωπικού υλικού θεωρείται πλέον μορφή έμφυλης βίας. Τα έμφυλα κανονιστικά πρότυπα εντοπίζονται και στον ψηφιακό κόσμο ως νέες τεχνικές ετεροποίησης των γυναικών και των θηλυκοτήτων και εγχάραξης των έμφυλων ορίων μέσα σε ένα συνεχές βίας. Συγκεκριμένα, η διάρρηξη της στοιχειώδους εμπιστοσύνης που προϋποθέτει η ψηφιακή κοινωνικοποίηση, η κατάχρηση της ανωνυμίας, η μη συναινετική πορνογραφοποίηση προσωπικού υλικού και η γενικευτική χρήση του όρου «εκδικητική πορνογραφία» για κάθε εκδοχή ψηφιακής βίας, στην πράξη αποτελούν λογοθετικές πρακτικές μιας ηγεμονικής ανδρικής ομοκοινωνικότητας που ρυθμίζει τις έμφυλες σχέσεις στο διαδικτυακό κόσμο. Το παρόν άρθρο εστιάζει στις ακτιβιστικές αντιστάσεις απέναντι στις πρακτικές που τροφοδοτούν το φαινόμενο της τεχνολογικά υποβοηθούμενης βίας. Επιπρόσθετα, οι αντιστάσεις αυτές διερευνώνται μέσα από την οπτική ενός κυβερνο(χ)ακτιβισμού που συνιστά έμφυλη επανοικειοποίηση της τεχνολογίας και συνδέεται με μια σειρά διασταυρούμενων ερωτημάτων: με ποιους τρόπους η τεχνολογία μετατρέπεται σε τόπο παραγωγής ετερότητας; Πώς οι- εκτοπισμένες από τον χώρο της τεχνολογίας, γυναίκες και θηλυκότητες επιστρέφουν στα ψηφιακά τοπία για να διαρρήξουν τις πρακτικές κανονιστικής βίας που τις ετεροποιεί; Τι είδους αντιστάσεις αναδύονται μέσα στα αφιλόξενα ψηφιακά τοπία; Μέσα από τον αναλυτικό φακό του κυβερνοφεμινισμού και την αξιοποίηση εμπειρικού ερευνητικού υλικού, αφουγκραζόμαστε τις «νέες διατυπώσεις της φεμινιστικής πρακτικής και θεωρίας» (Wilding 1998), ικανές να διαταράξουν την ανδροκεντρική τεχνολογική κανονικότητα.