Οι ψυχολογικές επιπτώσεις της παρενόχλησης στο χώρο εργασίας και το εργαζόμενο άτομο

Περίληψη

Tα τελευταία χρόνια το κίνημα #MeToo έχει θέσει τα θεμέλια για τη διερεύνηση του προβλήματος της παρενόχλησης στην εργασία, εντούτοις, στην Ελλάδα τα ερευνητικά δεδομένα είναι περιορισμένα. Σκοπός της έρευνας είναι η διερεύνηση των ψυχοκοινωνικών επιπτώσεων της παρενόχλησης στον εργασιακό χώρο, αξιοποιώντας τη μέθοδο της βιβλιογραφικής ανασκόπησης, ώστε να μελετηθούν τα υφιστάμενα ευρήματα, αλλά και να αναδειχθούν τα ερευνητικά κενά. Ως επιμέρους στόχοι τέθηκαν η αναζήτηση στοιχείων για τη συχνότητα εμφάνισης μετατραυματικού στρες στα άτομα που έχουν υποστεί παρενόχληση, η συσχέτιση της εργασιακής παρενόχλησης και του κοινωνικο-οικονομικού και του πολιτισμικού υποβάθρου, καθώς επίσης η διερεύνηση των μέτρων πρόληψης και της αντιμετώπισης της έμφυλης βίας στην εργασία. Τα ευρήματα της βιβλιογραφικής ανασκόπησης ανέδειξαν ότι η έκταση του φαινομένου παραμένει αχαρτογράφητη, ενώ τα δεδομένα για άτομα μη δυαδικού φύλου είναι πενιχρά. Άτομα που βιώνουν διττή διάκριση λόγω της κοινωνικο-οικονομικής κατάστασης, της καταγωγής, της θρησκείας, της σεξουαλικής προτίμησης και της ταυτότητας φύλου είναι περισσότερο ευάλωτα στο να υποστούν σεξουαλική παρενόχληση. Μια από τις σοβαρότερες επιπτώσεις της παρενόχλησης είναι το μετατραυματικό στρες. Παράλληλα, το κενό στο νομοθετικό πλαίσιο συνδυαστικά με την έλλειψη μηχανισμών αντιμετώπισης και πρόληψης, έχει ως αποτέλεσμα πολλά περιστατικά να μην καταγγέλλονται και ο αριθμός των περιστατικών να παραμένει άγνωστος. Συνεπώς, κρίνονται αναγκαίες η ευαισθητοποίηση και η ενημέρωση των εργαζομένων, η θέσπιση διαδικασιών και μηχανισμών καταγγελιών περιστατικών έμφυλης βίας. Εξίσου σκόπιμη κρίνεται η ένταξη της οπτικής του φύλου στους οργανισμούς και τις επιχειρήσεις, αλλά και η γλωσσική συμπερίληψη των ατόμων μη δυαδικού φύλου στις νομοθετικές διατάξεις και τις διαδικασίες καταγγελίας.