Γράφοντας τη γλώσσα της βίας: αυτοεθνογραφικοί πειραματισμοί στο μεταίχμιο μεταξύ επιστημονικής γλώσσας και λογοτεχνίας

Περίληψη

Στη συγκεκριμένη μελέτη, αξιοποιώ ευρήματα της αυτοεθνογραφικής μου έρευνας σε κουήρ φεμινιστικές ομάδες αυτοάμυνας, προκειμένου να στοχαστώ πάνω στους διαθέσιμους τρόπους να γράφει και να μιλάει κανείς για τη βία, σε ένα εθνογραφικό πεδίο που διατρέχεται από αυτήν. Σε αυτό το πεδίο, «η εκμάθηση της γλώσσας της βίας», με τα λόγια μίας συνομιλήτριάς μου, είναι στόχος και αναγκαιότητα και η πασιφιστική απόρριψη της βίας δεν είναι διαθέσιμη επιλογή. Ψάχνοντας έναν τρόπο να γράψω για τη βία, στρέφομαι στην πειραματική γραφή, βρισκόμενη στο μεταίχμιο μεταξύ επιστημονικής γλώσσας και λογοτεχνίας και γράφω μία «σωματοπολιτική μυθοπλασία» χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από το αυτοεθνογραφικό μου ημερολόγιο. Προσδοκώ έτσι να θέσω προβληματισμούς για το τι σημαίνει να κάνεις ανθρωπολογία ως μέρος μίας κοινότητας που έχει διαμορφωθεί από τη βία, από τη θέση της μοιρασμένης ενσώματης ευαλωτότητας. Διαπιστώνοντας πως για να γράψω για τη βία, η άκαμπτη αυστηρά επιστημονική γλώσσα είναι ανεπαρκής, θεωρώ πως το επιστημολογικό (και πολιτικό) πρόταγμα των τοποθετημένων γνώσεων και η μέθοδος της αυτοεθνογραφίας δύνανται να αποτελέσουν τρόπους ώστε να προσεγγιστούν τόσο τα ζητήματα που αφορούν στη βία όσο και τα υποκείμενα και συνομιλήτριες που την υφίστανται και την διαπραγματεύονται.