Στο άρθρο αυτό επιχειρείται η παρουσίαση του θεωρητικού πλαισίου και η διερεύνηση εμπειρικών πτυχών από την εφαρμογή των Περιφερειακών Προγραμμάτων στη χώρα μας. Η θεωρία εφαρμογής, όπως εμφανίζεται στη βιβλιογραφία, είναι κύρια βασισμένη σε εμπειρικές μελέτες και αναπτύχθηκε για να διερευνήσει μια πλατιά γκάμα κοινών προβλημάτων που παρατηρούνται κατά την εφαρμογή-εκτέλεση διαφόρων προγραμμάτων, τα τελευταία είκοσι χρόνια. Μεθοδολογικά σκεπτόμενοι, μπορούμε να προσαρμόσουμε με την συστημική προσέγγιση το υπάρχον θεωρητικό υπόβαθρο στα εμπειρικά δεδομένα των Περιφερειακών Προγραμμάτων της χώρας μας, που χρηματοδοτούνται απ' την ΕΟΚ (Ολοκληρωμένα Μεσογειακά Προγράμματα ΜΟΠ, Σχέδια Περιφερειακής Ανάπτυξης ΣΠΑ). Η διαδικασία αυτή είναι βασική, στο βαθμό που θα διερευνήσει τις αιτιώδεις σχέσεις σε κοινά με την εμπειρική θεωρία, προβλήματα, πράγμα το οποίο είναι βασικά αδύνατο να επιτευχθεί με τη χρήση παραδοσιακών, ποσοτικοποιημένων μεθόδων εκτίμησης. Σχετικά με τα παραπάνω, η χρήση μιας μελέτης περίπτωσης έχοντας ως βάση της μια επιλεγμένη περιοχή ίσως συνεισφέρει στην καλύτερη κατανόηση των δυσκολιών και αδυναμιών που παρεμβαίνοντας εμποδίζουν την αποτελεσματική εφαρμογή των Περιφερειακών Προγραμμάτων στην Ελλάδα.
