Το άρθρο πραγματεύεται τα αίτια ίδρυσης των περιφερειακών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Υποστηρίζει ότι η πολιτική αυτή δεν υπήρξε απόρροια κάποιας στρατηγικής για μια πιο ισόρροπη περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας (π.χ. δεν έγινε στα πλαίσια πολιτικών επανιεράρχησης του δικτύου των οικισμών, ή πολιτικών πόλων ανάπτυξης ή στρατηγικών τοπικής ανάπτυξης), αλλά ούτε και ασκήθηκε στα πλαίσια κάποιας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης κλπ. Τα περιφερειακά πανεπιστήμια έγιναν απρογραμμάτιστα, χωρίς σαφώς διατυπωμένα κριτήρια. Το πανεπιστήμιο χρησιμοποιήθηκε, στα πλαίσια ενός αβασάνιστου λαϊκισμού, ως μέσο για την επίτευξη στόχων, κυρίως της διατήρησης - αύξησης της εκλογικής πελατείας του κυβερνώντος κόμματος. Με το δεδομένο ότι τα οικονομικά αποτελέσματα από τη λειτουργία των περιφερειακών πανεπιστημίων, μολονότι σημαντικά για τις τοπικές κοινωνίες όπου εγκαταστάθηκαν, δεν ήταν τα αναμενόμενα, αλλά και διότι η πολιτισμική αναβάθμιση σε ελάχιστες από αυτές τις πόλεις ήρθε, διατυπώνεται η άποψη ότι η πολιτική αυτή υπήρξε αναποτελεσματική. Υποστηρίζεται ότι αυτά τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να επιτευχθούν και με άλλους τρόπους, χωρίς να υποβαθμίζεται η πανεπιστημιακή εκπαίδευση, και κυρίως ότι τα περιφερειακά πανεπιστήμια δεν έπρεπε να διασπαρούν σε τόσες πολλές πόλεις, μερικές τουλάχιστον από τις οποίες ήταν εξαρχής δεδομένο ότι δε θα μπορούσαν να υποδεχθούν πανεπιστήμιο.
